Ik visualiseer een mooi plekje waar ik even kan stoppen, ik moet namelijk hoognodig plassen. Ik rijd door een klein dorpje omdat ik de tolwegen wil vermijden. Het is ongeveer 50 kilometer vóór de Spaanse grens en zie een klein kerkje. Hoe toepasselijk is dat, om daar even te stoppen.

Gister reed een studente met me mee tot Parijs en ze reageerde heel enthousiast toen ik zei dat ik het luisterverhaal ‘De koning van kathoren’ van Jan Terlouw bij me had. Dus hebben we beluisterd nadat we onze levens uitgebreid met elkaar gedeeld hadden. Omdat ik af en toe stukjes gemist had, ik moest namelijk ook op de weg letten, beluister ik het verhaal vandaag nogmaals en ben zojuist bij het verhaal van de schuifelende kerken beland. Dat is de 4^e opdracht die de jongen Stag moet uitvoeren. Het verhaal doet me denken aan de  tijd dat ik zelf beheerder was bij het studentenpastoraat, de eucomenische studenten gemeente. Alhoewel ik het een mooi concept vond had ik zo mijn oordelen en deed mijn werk maar was niet betrokken bij de kerk

Als kind had ik niet zoveel zeggenschap over of ik wel of niet naar de kerk ging, het was pas op mijn 14^e toen ik het durfde aan te kaarten dat ik het niet meer wilde  Ik heb in de kerk geleerd om mezelf af te splitsen, om niet meer aanwezig te zijn. Ik zat fysiek in de kerk maar mijn gedachten gingen alle kanten op. Het was te moeilijk voor me om te luisteren naar de in mijn oren, saaie teksten van de pastoor.

Vorig jaar kwam ik een boekje tegen van Willem Glaudemans ‘universele spiritualiteit’ wat me  aansprak. Op youtube heb ik een podcast van hem beluisterd. Ik heb hierdoor inzicht gekregen wat er mis is gegaan met mij en de kerk. Je zou kunnen zeggen dat ik een trauma heb opgelopen in de kerk. Willem Glaudemans spreekt hierover en dat geeft herkenning. Hij heeft meegeholpen met het de vertaling van het boek ‘Een cursus in wonderen’ waarvan gezegd wordt dat het de stem van Jezus is die spreekt, maar als je dat niet gelooft  is het ook goed. Het is een bijzonder en waardevol boek dat je leert over het verschil tussen het ego en God.  De verwarring en vergissingen die vanuit het ego komen, wel heel menselijk maar het heeft niets met God te maken.

Ik heb het woord God na mijn 14^e vermeden door de verwarring die er in me was en vond meer aansluiting bij het boeddhisme. Ik weet dat er iets is wat groter is dan wij zelf denken te zijn en dat grotere kan verschillende namen krijgen.

Het christendom zit echter diep in onze cultuur verweven en trauma’s helen is een belangrijke stap naar bevrijding. Als er (voor-)oordelen zijn is het zinvol om te kijken waar deze vandaan komen en je zou kunnen zeggen dat in de meeste gevallen er niets van klopt wat je denkt.

Nu rijd ik weer verder, op weg naar mijn retraite in midden Spanje, het is nog een uurtje rijden voor ik in Noord Spanje ben waar ik de nacht ga doorbrengen. Ik ben benieuwd naar de volgende opdracht van Stag. Het is een mooi verhaal.

En nu is mijn levensopdracht ‘aanwezig zijn’. Dat is de laatste A van de MARIA-methode. En de ademhaling is een mooie ingang om aanwezig te zijn. De ademhaling is namelijk NU. Je kan slechts één ademhaling tegelijktijd doen. Het brengt je uit het denken in het voelen. En van voelen naar het ‘zijn’. Ik nodig je graag uit voor mijn webinar ‘De Kracht van Adem’. je kan je hier aanmelden.

En nu ben ik benieuwd wat jouw ervaring is met de kerk en met God, wat betekent het voor jou , wil je het delen in het commentaarveld hieronder? Dat is leuk voor mij en voor ieder die het leest ter inspiratie.