Graag wil ik je vertellen over één van de laatste cursussen die ik bij John Kalse heb gedaan.
Het is december 1989, net na kerst en we zijn in de Algarve, Zuid-Portugal. We visualiseren wat we graag willen. Ik ben in augustus 1989 afgestudeerd, en woon nog in een studentenflat. Mijn wensen liggen op het vlak van werk en wonen. Ik wil graag in de binnenstad van Utrecht wonen en door het doen van een paar oefeningen wordt mij de essentie van wat ik wil duidelijk. Het gaat om ‘ruimte’ en ‘ontspanning’. Ik had tijdens mijn studie al vele massagecursussen gevolgd en weet dat ik masseren leuk vind. Maar ik vraag me af of ik daar mijn werk van kan maken. John vertelt dat het belangrijk is om én te kijken wat je in essentie wilt, én zo specifiek mogelijk te zijn. Ik formulier mijn wens heel specifiek: ik wens dat mijn werk en woonplek gerealiseerd is per 1 februari 1990. Waarom langer wachten als het ook eerder kan? Het is spannend omdat het betekent dat dit minder dan een maand is omdat de cursus tot en met de eerste week van januari duurt.
Als je een beeld maakt van wat je graag wil, is het minstens zo belangrijk om dat beeld ook weer in vertrouwen los te laten om vervolgens gewoonweg te wachten wat zich aandient. Het is begin januari 1990 dat ik weer terugvlieg naar Nederland. Ik doe mijn best om mijn wensbeeld los te laten, wat niet meevalt omdat ik het reuze spannend vind en heel benieuwd wat en hoe het zich gaat aandienen.
Thuis gekomen kijk ik in het studentenkrantje naar de advertenties. Mijn oog valt op een advertentie waarin een ‘inwonend beheerder’ wordt gezocht, per 1 februari. Ik voel een rilling door mijn lijf. Zal dít het zijn? Ik bel meteen naar het nummer dat erbij staat. De meneer aan de andere kant van de lijn vertelt me dat de sollicitatieprocedure al is afgerond. Echter, de mensen van de woongroep zijn niet zo tevreden over de keus die het bestuur gemaakt heeft. Ik mag daarom een brief schrijven die hij diezelfde avond nog wil ontvangen. De volgende dag krijg ik een telefoontje met een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek. Omdat het om een ‘inwonend beheerder’ gaat, ga ik direct na het sollicitatiegesprek bij de woongroep langs. Ik hoor van de bewoners dat er verschillende mensen langs zijn geweest, maar dat ze nog geen geschikt persoon gevonden hebben. Het gesprek met de bewoners is heel open en ik heb het volste vertrouwen dat dít is wat ik wil! Ik vermoed dat mijn enthousiasme bij de bewoners aanstekelijk heeft gewerkt want ze lieten direct doorschemeren dat ze mij er graag bij wilden hebben!
Om kort te zijn komt het erop neer dat ik binnen 2 weken een huis heb in de binnenstad en een baan van 15 uur in de week. Het begint allemaal per 1 februari 1990! Ik vind het heel wonderbaarlijk. Het gebouw dat ik ga beheren bezit grote ruimtes. Mijn woning bestaat uit 2 kamers, waarvan ik 1 inricht als massagekamer. Ik maak een flyer waar mensen voor een ontspanningsmassage terecht kunnen voor 15 gulden per sessie. Mijn ‘massagepraktijk’ open ik op 1 april 1990. Het loopt goed, dus de prijs gooi ik al gauw iets omhoog. Een vriendin, die ik ken van van de cursussen van John, wijst me op een zomerweek van Rebalancing. Dat ziet er leuk uit. Daarin komt mijn psychologie opleiding samen met de massagecursussen die ik reeds gevolgd heb. Deze opleiding is op mijn lijf geschreven! Ik start na de zomer met de Rebalancing opleiding. Prima te combineren met mijn baan van 15 uur per week. En ik heb direct cliënten op wie ik mijn geleerde technieken kan oefenen. Mijn wens is dubbel en dik uitgekomen!
(Dit blog heb ik eerder gepubliceerd op wordpress website februari 1, 2012
Heb jij ook wel eens zoiets meegemaakt, dat je wensen werkelijkheid werden? Wil je het delen in het commentaarveld hieronder?