Het is weer achter de rug. Gewone griepverschijnselen als rillerigheid spierpijn keelpijn, hoofdpijn en neusverkoudheid, het volgde zich achter elkaar op totdat het na een week voorbij was en ik tot mijn schrik erachter kwam dat ik niet meer kon ruiken! Met een verstopte neus ruik je sowieso niet zo veel, dus toen mijn neus helemaal vrij was, was het een zeer vreemde sensatie dat ik na een spray-tje van normaal sterk ruikende wc verfrisser, opeens niets daarvan kon ruiken!
Ik ben benieuwd of anderen dit ook herkennen en doe navraag bij mijn collega’s wie er covid gehad hebben en wie geurverlies hebben meegemaakt. Een aantal zeggen van wel, een aantal niet. Bij iedereen is het vermogen om te ruiken weer teruggekomen, na een week of na een paar maanden.
Ik richt mijn aandacht op mijn lichaam. Ik laat mijn gedachten tot rust komen. Er komt een enorme rust over me. Het voelt als een grote oceaan waar geen zuchtje wind heerst. Als een gladde spiegel, een enorme wijdsheid. Bijna klinisch voelt het aan. “Is dat het effect van niet meer ruiken?”, vraag ik me af. Geur stimuleert ons oeroude brein en triggert van alles in ons systeem. Zou bij de afwezigheid van geur het rustig worden in mijn dieper liggende, primitieve brein?
De Wim Hof Methode houdt covid niet tegen. Maar het kan er wel voor zorgen dat je milder door de klachten heen gaat. De Wim hof Methode staat erom bekend dat het je immuunsysteem onderdrukt waardoor je minder heftige klachten hebt. Als je covid hebt kan het echter wel goed zijn om de ziekte goed door te maken en uit te zieken. Het onderdrukken van het immuunsysteem is vooral belangrijk wanneer het immuunsysteem op hol slaat en een te heftige reactie geeft. De Wim Hof Methode schijnt goed te werken bij Long Covid. Ik heb dat zelf gemerkt want na een week kwam mijn vermogen tot ruiken langzaam weer terug.
Het geurverlies raakte diep in mijn systeem. Ik ervaarde mijn kwetsbaarheid. Het virus had me niet heel ziek gemaakt. Maar het had wel een diepgaand effect op mijn zintuigen, tenminste op twee van mijn zintuigen: mijn reuk- en smaakvermogen.
Wat ik ook merkte was dat het een diepgaande indruk maakte op mijn mind. De stappen die mij geholpen hebben daar op een helpende manier mee om te gaan zijn:
- Erkennen dat er beperkende gedachten zijn, ze hardop uitspreken voor mezelf.
- Voelen wat de beperkende gedachten met me doen.
- Ademsessie doen om gedachten stroom te stoppen (Wim Hof Methode leent zich hier heel goed voor)
- In contact komen met de dieper liggende behoeftes, die onder het gevoel zitten
- Er verschuift iets: een ruimer gevoel of inzicht.
In mijn geval raakte het niet meer kunnen ruiken me veel dieper dan ik in eerste instantie besefte. Het heeft me een tijdje bezig gehouden en ik heb informatie opgezocht op internet. Het stelde me gerust dat het een vrij vaak voorkomend verschijnsel is bij Covid en dat het ook na 1,5 week tot hooguit een paar maanden weer weg gaat.
De invloed van de mind op wat er met je gebeurt vind ik een interessant onderwerp wat ik zowel bij de Wim Hof Methode als bij de Trager Approach en Rebalancing tegenkom en waarin ik mezelf en mijn clienten beter leer kennen.
Oefening. Stel een vraag aan je onderbewuste:
Kom ontspannen zitten of liggen en stel jezelf de vraag: hoe zou het voelen als ik meer verbinding zou ervaren? (in plaats van het woord verbinding vul je dat woord in wat je tegenkwam bij stap 4 bijvoorbeeld plezier, gemak, zachtheid etc.)
In het kader van mijn opleiding geef ik gratis Trager Approach Feedback sessies: wil je in aanmerking komen voor een gratis Trager Approach feedback sessie bij Rebalancing Utrecht laat mij via een mail (info@degoudenpiramide.nl) weten wanneer je kan, dan maken we een afspraak. Let op! Ik heb slechts plek voor 10 mensen! Dus reageer snel.
Nu ben ik benieuwd of jij (geur)verlies hebt gehad. Wat heeft jou geholpen hiermee om te gaan? Wil je het vertellen in het commentaarveld hieronder?
Mooi verhaal. Na mijn omikron in januari was ik twee weken letterlijk en figuurlijk zwartgallig: wat eruit kwam was heel zwart en ik voelde me somber, moedeloos. Gal verwerkt gif. Dus het gif was eruit aan het komen en in die tijd moest ik me kennelijk koest houden. Daarna bruiste ik weer van zin in de toekomst, heel opmerkelijk.
Hoi Lisette, wat fijn dat je dit deelt! Het is een belangrijke ervaring en als je er middenin zit lijkt het altijd zo te blijven. Te weten dat dit ook weer voorbij gaat is een helpende mindset. Dank voor het delen!
Ik heb dezelfde ervaring, ik ben met Omikron een paar weken zeer somber geweest, niks leek meer te kloppen en te passen. Ik herkende mijn wereld niet meer. En inderdaad sloeg mijn stemming ineens weer om en voelde ik mij weer energiek, al viel ik soms weer een dagje terug. Dit maakte dat ik al vermoedde dat het geen ‘gewone’ periode van somberheid was (die ik ook wel ken). Lisettes verhaal onderbouwt deze inschatting.
Dank voor je openheid Michael, dit is waardevolle informatie waar velen mogelijk iets aan hebben als je er middenin zit weet je soms niet dat het erbij hoort, die sombere momenten. Blijft natuurlijk interessant welke gedachten eraan gekoppeld zijn. Die zijn we niet altijd even bewust.
Hoi Maria, ik heb het ook meegemaakt. Na de verhuizing op 1 december lag ik van 3 tot 13 december zwaar ziek op mijn matrasje in een oningericht huis vol met dozen. En inderdaad: geen reuk, hoge koorts, hoesten, loopneus en 5 kilo afgevallen. Ik kende natuurlijk niemand hier in Havelte, dus geen hulp. Maar ik ben er doorheen gekomen. Ziekte is toch een reiniging, altijd. En….mijn geurvermogen kwam weer terug. Wel heel lang vermoeid geweest. Mooi om te ervaren hoe ik nu wel steeds meer hulp krijg. Ik ben dankbaar. Lieve groetjes van Anna.
Hoi Anna, fijn om van je te horen! Dat kan dan best eenzaam zijn zo ziek terwijl je nog niemand kent in je nieuwe omgeving. Ziekte is een reiniging, inderdaad, dat vind ik ook belangrijk om dat zo te zien en wat dat betreft heb je een goede start gemaakt, niet gemakkelijk natuurlijk en daarom is het zo belangrijk dat we verbonden voelen met elkaar en elkaar over ons leven delen. Dankjewel dat je dit wilde delen, Anna!