Ik voel me chagrijnig. Meningsverschillen hebben de afgelopen weken de verbinding met mijn mede beheerders wat lastig gemaakt. Ik voel een neiging om hen te vermijden. Soms voel ik me boos op hen. Problemen met mijn computer dragen nog een steentje bij aan mijn humeur. Dan tolt er nog een ander vermoeiend gesprek door mijn hoofd. Ik voel me teleurgesteld en ik vraag me af waarom communicatie soms zo moeizaam gaat. Ik heb behoefte aan gemak en lichtheid. Zou ik mijn stemming kunnen beïnvloeden?
Ik herinner me dat aandacht verschuiven naar dankbaarheid mijn stemming kan veranderen. Ik merk op dat de zon schijnt. Wat heerlijk. Het zou volgens de weersvoorspellingen de hele dag regenen. Dat valt mee. Ik ga naar buiten en loop langs de bramenstruik die naast de parkeerplaats staat. Wauw, wat een overvloedigheid. Ik besef wat een rijkdom en een weelde ik om me heen heb. Ik richt mijn aandacht op de vriendschappen die ik heb en voel me er dankbaar voor. Ik merk dat de lastige issues naar de achtergrond verschuiven.
Er is een besef dat ik helemaal niets nodig heb van een ander.
De natuur vraagt niets, het geeft daarentegen overvloedig. De bramenstruik geeft overvloedig haar vruchten af. Terwijl ik bramen pluk en het bakje voller en voller raakt, ga ik na met wie ik deze overvloed kan delen. Ik denk het eerste aan mijn mede beheerders.
Ik krijg door dat ik gevangen zat in een mindset dat ik iets van de ander nodig heb. Ik wilde de (lastige) mensen om me heen veranderen opdat ik me lekker zou voelen. Wat een misvatting. Het zijn niet de mensen om me heen, ik ben het zelf die me ongelukkig maakt. Mijn gedachten. Mijn chagrijnigheid komt voort uit mijn gedachten. ‘Er is iets mis met hen’ of een variant op deze gedachte. Dat maakt dat ik die ander wil veranderen. Ik kan je zeggen, dat is een frustrerende gedachte, want dat lukt niet. De enige die je kan veranderen, dat ben je zelf.
Kan ik zo overvloedig geven zoals de bramenstruik dat kan?
Ik heb zoveel bramen in mijn bakje dat ik ruimhartig kan uitdelen. Een bakje voor mijn kinderen, een bakje voor een vriend én natuurlijk een bakje voor mijn twee mede beheerders. Ik had al gezien dat ze aanwezig waren en besluit om hen een bakje bramen te brengen.
Het blijkt dat ze iemand op bezoek hebben. Dus het komt niet goed uit als ik plots in de deuropening sta. Met een serieus gezicht vraagt hij me wat ik kom doen. Met een stralende glimlach zet ik het bakje bramen op tafel en zeg: “Ik kom het vieren dat we op zo’n mooie locatie zitten, laat het smaken!”. Ik draai me gauw om en laat hen verder weer met rust.
Het was voldoende voor mij om mijn chagrijnig gevoel te verschuiven naar gelukzaligheid. Ik voel me heerlijk.
En nu ben ik benieuwd naar jouw ervaring, wanneer ervaar jij overvloed? Schrijf het hieronder in het commentaarveld.
Zo inspireren we elkaar en bekrachtig je jezelf.
Ben je toe aan wat inspiratie en ondersteuning? Kom voor een individuele sessie naar mijn praktijk en ervaar hoe het gemakkelijker en lichter kan. Je hoeft daarvoor niet te wachten tot je fysieke klachten hebt.
Deze maand met 50% korting op je eerste sessie.
Bestel hier mijn boek ‘Leef Voluit, in flow met de MARIA-methode’
Wat mij betreft is het een van de moeilijkste dingen om van een afstand naar je eigen emoties te kijken en proberen daar grip op te krijgen wanneer het begint over te koken. Daar is klaarheid voor nodig. Makkelijk gezegd om zoiets dergelijks vanuit een hoger standpunt te bekijken terwijl jezelf de grondoorzaak bent – door het denken – je ermee te identificeren. Wat soms helpt is het denken in je hoofd proberen te verplaatsen naar het denken in je buik en je hart. Die zijn vaak veel slimmer en authentieker dan de werking van je hersenen die gevangen zitten in zelf geconstrueerde, zichzelf versterkende soms dwangmatige conditioneringen vooral wanneer je je best doet je eraan te ontrekken. Die shift is soms te maken door iets heel anders te doen en het denken even op een zijspoor te zetten en dat kan op vele manieren die je zelf op dat moment kunt uitvinden. Dat met die bramen is ook een manier. De werkelijkheid, inclusief de ook mindere aspecten, is veel groter, grootser en één- en veelvoudiger dan we zelf ooit kunnen vermoeden. Dat we zelf soms even geen oplossing vinden is alleen maar omdat wij er nog niet tegenaan zijn gelopen. Dankbaarheid, verzoening of vrede zoeken met jezelf en de zegeningen tellen is een mooi uitgangspunt om ermee te beginnen. De kunst voor mij is om dat te blijvend te continueren en daar is oefening, overgave en vertrouwen voor nodig in de wetenschap dat je op sommige dingen nooit antwoord zult krijgen en een mysterie blijft zoals het universum er een van is.
Dank, Leo voor je uitgebreide en waardevolle reactie.
Hoi Maria, wat een leuk stukje. En zo eerlijk!
Ik heb jarenlang elke ochtend vijf dingen opgeschreven waar ik dankbaar voor ben, en dat doet echt iets met je. Ik voelde dat het, elke keer weer, mijn hart opende.
Het dankbaarheidsdagboek wordt steeds populairder en dat vind ik heel goed. We hebben zoiets echt nodig in deze moelijke tijden, waarin de overheid met allerlei enge plannen ons leven steeds meer in een totalitaire staat probeert te brengen. Ten tijde van de lockdowns heeft ook mantrazingen me goed geholpen om in de liefde te blijven en bij mezelf en niet in de angst voor de macht van de overheid.
Dank voor je bijdrage Anna, heel waardevol!