Als je het woord pijn hoort, denk je dan aan fysieke pijn of aan emotionele pijn? Of aan beide? Het geeft best verwarring en het is lastig om ze uit elkaar te houden als je een holistische kijk hebt op de bodymind. Die verwarring blijkt het zenuwstelsel ook te hebben! Fysieke pijn stimuleert emotionele reacties en emotionele reacties stimuleren fysieke pijn. Eigenlijk blijkt er helemaal niet zo’n groot verschil te zijn! Om dat te kunnen begrijpen is het handig te weten hoe een gezonde pijnreactie werkt.

Pijn is een mechanisme dat ervoor zorgt dat je op tijd wordt gewaarschuwd en maatregelen  neemt om jezelf in veiligheid te brengen.  Zonder pijn zou het leven heel gevaarlijk zijn. Houdt je bijvoorbeeld je hand te dicht bij het vuur, dan zorgt het pijnmechnisme ervoor dat je op het goede moment je hand weer terugtrekt en de schade voorkómt. Ben je te laat met terugtrekken dan voel je de pijn nog een hele tijd na. Dit maakt dat je het voorval nog een tijd lang overdenkt, erover praat, analyseert en een plekje moet geven. De impact van het voorval zorgt ervoor dat je dit gevaar in de toekomst gaat voorkómen. Je leert van deze ervaring.

Om te begrijpen wat er gebeurt bij acute pijn is het handig een aantal stadia te onderscheiden. De reacties gebeuren in werkelijkheid in een flits en buiten ons bewustzijn om. Dat is maar goed ook want het is zaak om snel te handelen. Het pijnmechanisme wordt in gang gezet door de detectie van een dreiging die wordt opgemerkt door het sensorische zenuwstelsel. Dat kan dus een vlam zijn waar je aan brandt of een ontsteking van een spier.  Is het veilig, dan zijn de dreigings-detectors rustig. Is er iets aan de hand, bijvoorbeeld bij een verwonding,  dan sturen ze een dreigings-signaal via het ruggemerg naar de hersenen.

Herkennen de hersenen het als iets belangrijks dan sturen ze bericht naar andere hersengebieden. Zo zorgt een bepaald hersengebied ervoor dat het signaal wordt omgezet in pijnsensaties, zodat je precies weet wat er in je lichaam gebeurt. Het hormoonstelsel wordt aangezet tot de afgifte van o.a. het hormoon adrenaline wat een stressreactie op gang brengt. Het emotionele centrum wordt aangezet tot een reactie, dat kan varieren  van angst tot woede. Tevens wordt er een gebied in de hersenen gestimuleerd waar het probleemoplossend denken zetelt. Al deze reacties  spelen een belangrijke rol in het mechanisme wat tot doel heeft je te beschermen.

De gedachten en emoties die ontstaan over de pijnsensatie vormen het onderdeel ‘lijden’ van de hele pijnervaring.  Het geeft onrust en maakt je duidelijk dat er iets niet klopt. Het is een strategie van de hersenen om ervoor te zorgen dat je wordt aangezet om alles te doen wat in je vermogen ligt om jezelf in veiligheid te brengen.

Verwonding    →     dreigings-signaal    →    pijnreactie: sensatie, stress                →  leren                                                                  naar de hersenen           gedachten, emoties, acties

Stress is een onderdeel van het pijnmechanisme en heeft de functie je aan te zetten tot actie.  Door de pijnreactie voel je je verzwakt en zonder de stressreactie zou je mogelijk geen actie ondernemen. Het stress-mechnisme zet  een heleboel fysiologische reacties  in gang om te zorgen voor energie en acties die gericht  zijn op zelfbescherming.  Stress coörineert het zenuwstelsel, hormoonstelsel en immuunstelsel. Het zenuwstelsel verhoogt de sympatische opwinding, waardoor de hartslag en bloeddruk stijgt, zintuigen op scherp komen te staan, spieren aanspannen en suikers in de bloedbaan komen voor extra energie. Het hormoonstelsel zorgt voor afgifte van stoffen die helpen wonden te helen en  het immunsysteem aanzetten tot maken van afweercellen om een infectie tegen te gaan. Deze veranderingen maken je gespannen en kwetsbaar, maar bereiden zowel het lichaam als de geest voor op de noodsituatie. Net zoals pijn heeft de stressreactie een functie in je zelfbescherming.

Het zenuwstelsel heeft zijn eigen leerproces wat zich doorgaans onbewust afspeelt. Elke pijnervaring beïnvloed het zenuwstelsel.  Het verandert de manier waarop het zenuwstelsel pijn verwerkt.  Elk onderdeel van het pijnmechnisme leert van de pijnervaring en zorgt ervoor dat in de toekomst een dreiging eerder wordt ontdekt. Er ontstaat een beschermende pijnreactie. Het hele scala aan beschermende hersenreacties vormt je persoonlijke ervaring met pijn. Pijn is veel meer dan een fysiek gevoel. Het beïnvloedt je denken, gevoel en handelen. De beschermende pijnreactie is heel handig voor acute noodsituaties en bij het omgaan met acute pijn.

Dit zelfde systeem kan er echter voor zorgen dat chronische pijn heel ingewikkeld en hardnekkig is. Dat gebeurt mijns inziens als de oorspronkelijke pijnervaring niet goed verwerkt is. Elke pijnervaring laat zijn sporen na, als het niet een plek heeft gekregen en geher-evalueerd is.

Het verschil tussen een acute pijn en een chronische pijn is van essentieel belang. Bij acute pijn is er sprake van een echte dreiging  die leidt tot een beschermingsreactie. Het is een betrouwbare indicator voor de dreiging in het lichaam. De ernst van de dreiging komt overeen met de ernst van de pijn. Als de dreiging weg is en het lichaam genezen, dan is de pijn ook verdwenen.

Veel mensen denken dat het ook zo werkt bij chronische pijn, maar dat is niet het geval. De aanname is dan dat er een chronische dreiging is in het lichaam die de hersenen blijven prikkelen. En als de pijn erger wordt, dat het betekent dat de dreiging is toegenomen. Dat is echter bij chronische pijn zelden het geval. Er zijn  drie verschillen te noemen bij chronische pijn:

  1. Het lichaam kan gevoeliger worden voor dreiging. Er worden dreigings-signalen naar de hersenen gestuurd, terwijl er weinig of geen dreiging is.
  2. De hersenen kunnen een situatie eerder als bedreigend ervaren zodat er een overdreven pijnreactie komt.
  3. De grenzen tussen de vele aspecten van de pijnervaring kunnen vervagen. Een aspect kan tot een volledige pijnreactie leiden. Bijvoorbeeld stress die fysieke pijn veroorzaakt.

Dit is het geval als het zenuwstelsel zich aangepast heeft aan eerdere ervaringen en deze wil voorkomen. Het wordt in de wetenschap ‘neuroplasticiteit’ genoemd. Het zenuwstelsel wordt steeds beter in pijn lijden. En daardoor krijg je dus steeds meer pijn!

Neuroplasticiteit werkt ook andersom. . Ontvangt je zenuwstelsel prettige ervaringen, dan worden deze bekrachtigd. Het zenuwstelsel kan dus ook beter worden in het ontwikkelen van genezingsreacties. Het is van belang dat het zenuwstelsel een nieuwe manier aanleert. Door een boodschap te krijgen waaruit blijkt dat er geen werkelijke dreiging is. Ontspanning, acceptatie en dankbaarheid geven nieuwe informatie aan het zenuwstelsel waardoor de oorspronkelijke automatische reacties van pijn en stress kunnen verdwijnen. Beweging,  liefdevolle aanraking en empatische aandacht helpen hierbij. De pijn en stress lossen op doordat het alsnog een plek krijgt. Dit is altijd mogelijk mits je bereid bent je voor iets nieuws open te stellen. Je zenuwstelsel is nooit te oud om te leren.

.mastering your stress & pain

En nu hoor ik graag  jouw ervaring met chronische pijn en stress en wat jij denkt dat je nodig hebt. Wil je erover schrijven in het commentaarveld hieronder? Dan krijg je van mij een mooi kado.  Ik ben bezig een eboek  te schrijven over pijn, dat je kado krijgt als het af is.